Nadat onze dochter in 1990 geboren was, kwamen de Fimo poppen in zicht. Een hele leuke tijd was dat, we hadden allemaal dezelfde interesse, van ongeveer de zelfde leeftijd. Kortom niet alleen les.
Vaak werd er door ons een gezicht niet goed bevonden terwijl de lerares ons heel kundig vertelde dat als we dit zo of zo deden dan zou het...........vaak was dat ook waar.
De allereerste pop......heel onzeker was ik.
Nadat de kop, handen en voeten waren gemaakt. De pop moest ook nog een geraamte moest hebben.
Maar ook de kleding, het verven van gezicht, nagels lakken. Kortom..........
Wat vond ik het eng, het idee zat in mijn hoofd, ik had een klein patroontje, dat moest aangepast, maar het was zo klein.
Voor een eerste pop is dit toch geen slecht begin?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten