zondag 26 april 2015

Frivolité

De afgelopen week heb ik zitten oefenen met de spoeltjes.
Met 1 spoeltje heb ik totaal geen probleem meer.
Maar er 1 bij gaan gebruiken, dan vervolgens je werk draaien.
Kortom het wordt nog aardig wat oefenen.

Maar het resultaat van de afgelopen weken oefenen is dit.

De roze sliert is de sliert van deze week.

Ik probeer iedere dag even het werkje op te pakken, lukt niet altijd........maar dat maakt niet uit.
De wil is er.

Groetjes Thea

maandag 20 april 2015

De tweede Fimo pop

De lessen waren leuk, het leren maken van het poppengezicht is en was boeiend, dus kwam er een nieuwe pop.

In mijn hoofd moest de pop heel anders..............maar dan ook heel anders worden
Maar wat moest het worden?  Het gezicht anders maken was al moeilijk.
Want het eerste kopje stond nog heel duidelijk op mijn netvlies en dat loslaten viel niet mee.


Dan is er een lerares die je helpt je die richting uit te gaan die je wilt...........ook dan is het moeilijk maar toch.
Nadat er een kopje/handen/voeten en uiteindelijk een lijf was, kwam de grote uitdaging.




Aankleden maar in welke kleuren?
Dat is het moment dat je je realiseert dat iets maken niet vanzelf gaat.
Het heeft wat zoekwerk gekost. Op de markt bij de stoffenkramen, het liefst nam ik voeringsstoffen, zeker in het begin, bij onze onvolprezen accessoires koopman op zoek naar de bijpassende kleuren van garen/band en lint in welke kleuren dan ook, misschien nog kralen, had ik zelf nog iets? 
Kon ik de pop nog op een speciale manier neerzetten of laten staan? Het duurde altijd even voor ik iets had, maar als ik eenmaal de spullen had, ging ik zitten en kon ik de pop in een redelijk snelle tijd af maken.
Zo ook deze pop.......nadat de pop aangekleed was, ben ik mijn voorraad droogmateriaal gaan kijken om tot de ontdekking te komen dat daar best veel was om te gebruiken.
En dit popje is het uiteindelijke resultaat geworden.

Groetjes Thea

zondag 19 april 2015

Poppen maken


Nadat onze dochter in 1990 geboren was, kwamen de Fimo poppen in zicht.  Een hele leuke tijd was dat, we hadden allemaal dezelfde interesse, van ongeveer de zelfde leeftijd.  Kortom niet alleen les.
Vaak werd er door ons een gezicht niet goed bevonden  terwijl de lerares ons heel kundig vertelde dat als we dit zo of zo deden dan zou het...........vaak was dat ook waar.


De allereerste pop......heel onzeker was ik.
Nadat de kop, handen en voeten waren gemaakt. De pop moest ook nog een geraamte moest hebben.
Maar ook de kleding, het verven van gezicht, nagels lakken. Kortom..........
Wat vond ik het eng, het idee zat in mijn hoofd, ik had een klein patroontje, dat moest aangepast, maar het was zo klein.



Toen nog niet wetende dat ik nog kleiner zou gaan werken.
Voor een eerste pop is dit toch geen slecht begin?

Kantklossen deel 3

Na het laatste patroontje uit de vorige blog heb ik voor mijn gevoel vééél gemaakt.
Maar omdat mensen er zo graag iets van wilde hebben, maakte ik het en gaf het weg.
Er totaal niet bij nadenkend dat wat ik met heel veel liefde had gemaakt, nog wel even op de foto kon zetten, gingen de projectjes weg.

Het één mooier als het ander.
Van een heb ik een foto die ik nog wel even snel gemaakt had.

Bij het zoeken naar nog wat kantklospatroontjes kwam ik heel veel doorgeprikte tegen.

Doorgeprikt? Tja en dat betekend dus: gemaakt.

Een clown, drie uiltjes, een grote rand met rode poesjes die ik genaaid heb op het dekbed overtrek van onze dochter, voor het ledikantje.
Een meisje met een bosje bloemen, een sprookje.
Kortom............heel veel.
Waar geen foto's van zijn en ook niet meer zullen komen.

En als laatste is het nu dus dit kloswerkje waar ik mee bezig ben.

De poes is in twee kleuren.


Wordt vervolgd, maar nog niet direct met de poes.
Ik moet toch even verder ophalen.

Groetjes Thea

Kantklossen deel 2

Na de verplichte kantjes kwamen wel verplichte patronen, maar dat werd al leuker.

Dit patroontje.

Of deze:


Een simpel patroontje werd er gezegd.
Ja natuurlijk als je al langer klost, maar ik moest toch echt nog goed opletten.

Maar het werd wel steeds leuker

Ik mocht wat keuzes gaan maken...zelf zoeken uit een boekje.

Deze ster was één van de keuzes, maar ik vergat wel om hem netjes af te werken.


Ook niet echt verkeerd toch??

Groetjes Thea

Kantklossen

Net getrouwd in een hele vreemde omgeving op 10 hoog, verveelde ik me het apezuur en moest dus nodig wat gaan doen.
Maar wat?
Als eerste kwam er een hele lieve poes, die helaas niet lang heeft geleefd.

Maar toch was dat niet genoeg.

Na lang zoeken en rondkijken werd het uiteindelijk kantklossen.
Ik had niet de verwachting ik ga dit doen en doe het jaren later nog.
Maar toch ben ik naar les gegaan en ben daar 6 jaar gebleven, met een langere onderbreking vanwege de zwangerschap en geboorte van onze zoon.
Daarna heb ik het nog een klein half jaar volgehouden, hij kon niet mee.
En oppas zoals het er nu is, was er toen niet. Onze ouders zaten in ieder geval op minimaal 70 km afstand.
Dus dat was het einde van het klossen.

Nooit heb ik het weg kunnen doen, altijd gezegd ik denk dat.............
Tijdens de begin periode van mijn andere hobby,miniaturen heb ik twee boekjes gekocht van Annelies de Korte......kloskant voor het poppenhuis.

Nog niet zo lang geleden heb ik de stoute schoenen eens aangetrokken en ben ik de spullen tevoorschijn gaan halen.
Gewoon om te kijken wat ik heb, snap ik het nog..........zou ik ergens een cursus kunnen gaan volgen, kortom.... de molens deden hun werk.
Na wat denken, heb ik van de week het allereerste kantje wat ik ooit heb moeten maken eens voor mezelf opgezet. Gewoon om te proberen.
Na even goed nadenken welke klos over welke ging lukte het me wonderbaarlijk.....heel leuk om te ervaren en te beseffen dat een cursus toch wel heel leuk zal zijn.

Net zoals met alle dingen die je moet leren, begin je met kantklossen ook onderaan en dat is nodig.

Hier zijn de eerste verplichte randjes die ik moest leren voor ik verder kon. En ik heb heel vaak terug moeten klossen, want de lerares nam geen genoegen met fouten. Terug klossen.









De laatste is de boekenlegger die in onze trouwbijbel zit.

Even leuk was het niet altijd  de verplichte randjes maken, maar het resultaat was wel dat ik steeds iets verder kwam.

Groetjes Thea

Frivolité

Een techniek die ik geleerd heb bij onze strenge maar rechtvaardige lerares.
De spoeltjes zijn na dat ik de schooldeuren had dichtgedaan, opgeborgen.........ooit of nooit.
Het is ooit geworden.

Een paar weken geleden heb ik de spoeltjes weer opgezocht en ben ik er samen met andere begonnen om de techniek weer op te pakken.
Wat ooit gemakkelijk was, omdat je het net geleerd had.......kost nu heel veel moeite.

Zal ik zeggen je bent ouder??

Van de verplichte werkjes van toen is niets meer bewaard, nu vind ik het jammer, toen vond ik het overbodig, opleiding klaar............weg ermee.
Ik heb nu alleen maar een foto van nu.
Een klein begin.

En nu eens kijken of ik het weer onder de knie kan krijgen.


Groetjes Thea

Handwerken


Ooit, toen ik nog klein en lief was, moesten wij op de ( toen nog lagere) school als meisjes handwerken leren en de jongens kregen handarbeid.

Leuk alle meisjes bij elkaar, zou je denken.
Niets is minder waar! Je hoort wel eens verhalen over de boze nonnen, waar ik niet over kan oordelen omdat ik nooit bij een non in de klas heb gezeten.
Wij hadden een ouwe vrijgezelle 'dame'. Voor ons meisjes was het vreselijk als het weer handwerken was.
Niemand deed iets goed.

Dankzij mijn moeder, ze kreeg steeds meer medelijden met mij, heb ik leren breien en haken.
Vaak moest ik wat mijn moeder geleerd had in de week, ook weer uithalen om te laten zien dat ik het gemaakt had.
Mijn moeder en niet mijn handwerkjuf heeft mij het breien en haken geleerd

Toen kwam het borduurdrama. We begonnen met een grof stuk gaas, zo vonden wij het.
Kregen gekke kleuren en een dikke naald en moesten leren kruisjes zetten........we snapten er niets van.
Helaas voor mij was mijn moeder niet zo gek dat ze ook het borduren wilde leren, was niet echt haar ding.
Maar gelukkig voor mij had mijn moeder een zus.............die het zelf graag deed en dus haar nichtje onder haar hoede nam.
Mijn tante heeft me de techniek van het borduren geleerd en daar kun je toch ook wel veel kanten mee uit.

Een maal op de spinazieacademie, ik wilde de kraam in en dit was een goede opstap, werd het borduren moeilijker. Het breien viel af, hier hadden we een strenge maar rechtvaardige handwerk lerares, dat moet ik eerlijk zeggen, als er een opdracht gegeven werd, kreeg je de vrije hand om dat te doen zoals je het wilde proberen, als je maar de materialen die genoemd werden gebruikte. En dat voor pubers.

Helaas voor mij mocht ik niet de kraam in, vanwege gezondheidsredenen.
Uit nood ben ik toen maar het kostuumnaaien gaan doen. Totaal geen zin erin, maar ja als je net 16 bent en je moet nog naar school...............
Direct het eerste jaar kwam het naaien om de hoek in een vorm die ik niet op de spinazieacademie had gehad. De lerares had te horen gekregen van mijn nood breekt wetten opleiding en had zich tot taak gesteld om mij toch in ieder geval met voldoende kennis van naald en draad de opleiding af te kunnen sluiten.
Dat is gelukt.

Naald en draad was voor mijn moeder niet onbekend, maar ook hiervoor gold..........niet uitblinkend en niet kunnen helpen met het maken van patronen en al die andere dingen die erbij horen.
Maar gelukkig voor mij. Mijn moeder had nog een zus! En jullie raden het al, zij heeft mij het naaien/patroon tekenen ( wat ik nog steeds niet goed voor elkaar krijg) en al die andere daarbij horende dingen geleerd.

Kortom,naast de hulp van de scholen heb ik mijn liefde voor het handwerken van mijn moeder en haar twee zussen gekregen. En het is heel frappant dat ik de enige ben van de meiden ( mijn zusje,mijn nichtje en ik) die het onder de knie heeft gekregen en het ook nog steeds doet.

Postuum een bedankje aan mijn moeder en haar twee zussen is op zijn plaats.

Ik wil jullie van alle vaardigheden die ik heb gedaan, nog doe of weer aan het oppakken op dit blog laten meegenieten.

Groetjes Thea