Ik heb voor mijn verjaardag in april een puzzel gekregen van Jan van Haasteren.
Ik hou van die uitdagingen in zijn puzzels, heel veel gelijke kleuren en allemaal net even anders.
Ik heb er lang over gedaan. Eind mei ben ik begonnen, maar het was heel warm, te warm om ook maar iets te doen. Zeker op mijn kamer, waar de zon ongenadig is.
Mijn been bezorgde mij nog een zit periode van 6 weken. Een kleine vakantie, net 6 dagen, maar ook dan doe je niets.
Gisteravond heb ik de laatste 4 stukjes aan gelegd, op sommige dagen kwam manlief even om de hoek kijken, hoe ver ben je?
Vaak hield dat dan ook in dat hij toch nog wel een poosje hielp. Hij pakt een stukje en legt dat op het voorbeeld, ik pak een stukje probeer dat overal en leg het vervolgens terug waar ik het vandaan heb gehaald. Was niet altijd handig. Want te horen krijgen dat moet hier en er ligt dan niets bij, niet verschuiven.
Door de hoeveelheid had ik ook een selectie gemaakt.
De blauwe, het groen, het lichte, het geel, het rood, de kantstukjes en de lucht.
Tel maar even en dan weet je dat ik nog maar weinig ruimte had in mijn kamer.
Maar het is gelukt: Ik ben trots op mezelf dat het me gelukt is, nu opzoek naar een andere, geen 3000 meer, want dat kan niet in de huiskamer en dat is gewoon gezelliger.
Helemaal kreeg ik de puzzel niet op de foto, maar goed het is een duidelijk beeld.
De doos met de afbeelding, even ter informatie dezelfde puzzel is ook te koop in 1000 stukjes.
Waarom zal je het makkelijk maken als het ook moeilijk kan toch?
Tot de volgende keer
Thea
Geen opmerkingen:
Een reactie posten